آسمانی شو تا خاک زمین خاکیت نکند...
گنجینه ای برای سخن دل
آسمانی شو تا خاک زمین خاکیت نکند...
گنجینه ای برای سخن دلوضعیت بحرانی!
به خدا قسم تا اعلام وضعیت قرمز در زندگمون نکنیم به جایی نخواهیم رسید...
از همین لحظه اعلام وضعیت بحرانی تو زندگی هامون بکنیم، زندگی معنوی ما رو هواست...اونچه که ما داریم طی می کنیم زندگی مادیست، چیزی تو دستامون نیست، دستامون خالیه...
ناگهان بانگی برآمد خواجه مرد حقیقتی است که نمیشه باهاش کلنجار رفت...اما دست خالی هم نمیشه رفت پیش خدا...بعد میگه چی برام آوردی میگیم هیچی همینه...
«ایناهم که همش گناهه اینا که هیچ کدوم طاعت نیست! همش ریاست، تقلبه، دو رکعت نماز خوندی تا بالای کلت نمیومد می خورد تو سرت...چه برخوردی بود بنده من تو با من می کردی؟ این چه جنایتی بود که تو در حق خودت کردی؟ چقد خرج تو کردم...چقد خرج تو کردم؟ خودمو وقف تو کرده بودم بنده، عزیز دلم....
از اون لحظه ای که تو رو خلق کردم به تمام عالم و آدم سپردم به تو برسند که تو به من برسی....
همه به تو رسیدند اما...تو به من نرسیدی...هرروز فاصلتو با من بیشتر کردی هرروز قرداد هاتو به هم زدی و تحویلم نگرفتی...»
اینا حرفایی هست که خدا بهمون میگه...
آی آدما!
تو زندگیمون تا مرگ و حس نکنیم زندگیمون درست نمیشه...مرگ، زندگی مارو بحرانی می کنه...اهل جبهه هر لحظه که به عملیات نزدیک تر می شدن چهره هاشون برافروخته تر میشد، چون معنویت اونها سرشار میشه و شعاع پیدا می کنه اونوقت نه فقط اطرافیان اطلاع پیدا می کردند که فرشتگان هم به حال اونها غبطه می خوردند.....
چه کردیم؟ چه داریم برسر خودمان و زنگی هایمان می آوریم که خدا پدرمان، صاحب الزمان«عج» را به خاطر عدم شایستگی ما....حتی از دیدگانمان هم دور نگاه داشت....همین مایی که مهر شیعه بودن را به یدک می کشیم و با ادعای یار بودنش چشمانمان را بر روی حقیقت آثار گناهانمان بسته ایم...
همین مایی که.....
جمعه..........
به قول دوستمون "بازم جمعه شد اما....."
اما....حقیقت این است که برای ما فرقی نمی کند، جمعه باشد یا شنبه وقتی که به ندیدنتان عادت کرده ایم...وقتی که در این وانفسا غرق در دنیای شلوغ خود هستیم و صدای..:"هل من ناصر ینصرنی" شما را نمی شنویم....دلم برای گوش هایم می سوزد! که صدای شیطان را بهتر از ندای شما می شنوند...
آری...سخت است با همه سخن بگویی و با محبوب نه...سخت است صدایت همه چیز را بشنود و صدای محبوب را نه....
سخت است ندیدن روی پدر.......
اما آقا....
قسم به جان شما خوب می شوم...
باور کن آخرش به خدا خوب می شوم...
این روزها ز دست دل خویش شاکیم
قدری تحملم بنما...خوب می شوم
حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش
با یک نگاه لطف شما...خوب می شوم
من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم؟؟
کی از دعای اهل بکاء خوب می شوم؟؟؟
با یک دعای مادر دلسوز و مهربان...خوب میشوم
جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند...
من هم شبیه آن "شهدا" خوب می شوم...
من بدترین غلام حقیر ولایتم
ای بهترین امام بیا.......خوب می شوم......
منتظر
منتظران مهدی "عج"
خواب و خوراک آسوده از ایشان گرفته شده است و یاد مولایشان "عج" تمام زندگی آنها را در بر گرفته است.
منتظران مهدی "عج"
دعای اصلیشان فرج امامشان است و نذر اصلی ایشان ظهور او...ایشان خود را با امامشان می شناسند، امام آن ها هویت آنها است.
منتظران مهدی "عج"
مهربانند و دلسوز خود و خانواده و جامعه خویش هستند، ایشان در هرجمعی که هستند تاثیر مثبت بر دیگران دارند، به طوری آن جمع احساس می کند و درمی یابد که ایشان بندگانی مخلصند که با خود برکت می آورند...و برکت این است که بنده با خدا باشد...هر کاری برای خدا باشد برکت می یابد...یعنی خداوند آن کار را مبارک می کند....
بعد از خوندن این جمله ها حسابی خجالت کشیدم و سرم و انداختم پایین..........
واقعا اسم ما منتظره؟؟؟
گفتم آقا جان منتظرت هستم...
گفت: منتظر؟ نشان انتظارت چیست؟
تاملی کردم و گفتم:
شرمنده ام...
خودمان قضاوت کنیم...
من خواستم بگویم او گفت: دلم تنگ شده بود برایت...
محب را وظیفه است کنکاش کند، جست و جو کند تا مگر خبری از محبوب خود بیابد...
که اگر به محبوب برسد تازه آغاز واگویه هاست و اگر نرسد تازه آغاز حسرت ها...که:
خلاصه قلبش همیشه تنگ است،
چشمش همیشه گریان،
خواب خوراک سرش نیست،
تنها کاری که از دستش برمی آید
این است که مثل محبوب فکر کند،
مثل محبوب رفتار کند،
آنگونه عمل کند که محبوب می پسندد...
تا اگر باد،
تا اگر که باران،
خبر اینگونه عاشقیش را
به محبوب رساند...
سرشار از این عمیق حسش باشد...
.......
اما ما که در این دنیا و کارهای به ظاهر مهممان غرق شده ایم........
شرمنده ایم آقا...